reisverslag 25
Blijf op de hoogte en volg Sanne
18 Januari 2017 | Burundi, Cibitoke
De laatste tijd heb ik weinig gelegenheid gehad stukjes op deze blog te schrijven, maar er zijn ondertussen wel weer drie tekeningen af. Het wordt dus weer hoog tijd iets van me te laten horen. Of eigenlijk, te laten zien.
Deels heb ik de tekeningen (en ook het onderstaande verhaal) al een keer op facebook gezet, maar die is maar beperkt zichtbaar. Daarom nogmaals het verhaal van Marianne (de mevrouw die ook op de bijgevoegde tekening staat). Grappend merkte ze op dat (toen ze hoorde dat de originele tekening ondertussen in een map in Nederland ligt opgeslagen), ze het een hele eer vond dat ze met mij mee naar Europa had mogen reizen.
"Tijdens de crisis in 1993 is mijn echtgenoot vermoord. Met mijn kinderen ben ik vanuit ons huurhuis gevlucht naar Congo. later zijn we terug gekomen in Burundi. Ik had grote problemen want ik had geen plek waar ik heen kon gaan (geen land en geen huis). Na twee jaar woon ik nog steeds in een hut, gemaakt van tentdoek en bladeren (zie de foto). Opnieuw vluchten wil ik niet meer, als vluchteling is het nog veel moeilijker om te overleven. Ik werk nu op het land van mensen uit de omgeving om eten te kunnen kopen en mijn dochter van 12 naar school te kunnen sturen. Ik verdien 1500 FBU/per dag (60 eurocent) tijdens het regenseizoen. Maar als er droogte is geven ze me maar 1000FBU. Het lukt me niet om mijn familie van 4 personen twee keer per dag te eten te geven. We eten 1 keer per dag: ’s avonds. Alleen als ik op het land werk eet ik twee keer per dag, want daar krijg ik tussen de middag ook te eten. Dat is mijn leven.”
Marianne (en haar 68 buren) hebben het afgelopen jaar (vlak voor kerst) een klein huis van bakstenen gekregen (woonkamer met twee slaapkamers). Geen luxe: koken gebeurt nog steeds op een houtvuurtje waar (met behulp van drie keien) een pan op wordt gezet, en sanitaire voorzieningen, stromend water en elektriciteit zijn afwezig. Maar het is wel een thuis waar Marianne met haar gezin kan wonen zonder bang te hoeven zijn voor wilde beesten, de regen, muggen en inbrekers.
Groetjes,
Sanne
Ps. Afgelopen december organiseerde ZOA in Nederland een actie waarbij mensen kaarten konden sturen naar medewerkers in de verschillende landen. Toen ik vorige week terug kwam op kantoor lag er dus een grote stapel hartverwarmende, bemoedigende en mooie kerstwensen. De meeste afzenders ken ik niet, maar het is ontroerend om te zien hoeveel mensen de moeite hebben genomen om ons te laten weten dat ze met ons meeleven. Hartelijk bedankt daarvoor!
-
30 Januari 2017 - 16:22
Akkebootsma:
hoi Sanne
he t was een mooi verslag van jou.
het was wel een hele leuke verrassing met al die kaarten.
toen je weer thuis kwam.
hier is het goed
heb je een goede terug vlucht gehad.
groetjesomaboijl -
13 Februari 2017 - 21:05
Marieke:
Wat een schrijnend verhaal Sanne. Dat doet me wel weer beseffen hoe verwend we in Nederland zijn.
Liefs,
Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley