Reisverslag 26

Beste Lezers,

Volgens de UNHCR zijn er ondertussen 350.000 mensen uit Burundi geregistreerd als vluchteling. Het werkelijke aantal is waarschijnlijk groter, want niet iedereen registreert zichzelf als vluchteling. Een deel van de vluchtelingen huurt zelf een huis, zoekt een nieuwe school voor de kinderen en probeert in zijn eigen levensonderhoud te voorzien.

Veel mensen die zich wel registreren komen terecht in vluchtelingenkampen in Rwanda, Tanzania of Congo. In die kampen proberen verschillende organisaties de bevolking te ondersteunen om te kunnen overleven. Regelmatig komen er documenten voorbij waarin wordt beschreven hoeveel geld er nodig is om iedereen te kunnen voorzien van basisbehoeften zoals kookgerei, dekens, tenten, medische zorg en maandverband.

In een van die documenten stond dat het doel in 2017 was om alle inwoners kampen van 18 liter water per dag te voorzien: een flinke logistieke onderneming. Reken maar uit: In één van de kampen in Rwanda wonen volgens de UNHCR 52.000 mensen, dat maakt een totaal van 936.000 liter water per dag, of 341.640.000 liter per jaar.

Bij mij thuis heb ik een watertank om water in op te slaan. Dat water kan ik dan gebruiken als er geen water via de waterleiding komt (we hebben vaak maar een paar uur per dag water). Daardoor heb ik eigenlijk altijd ruim voldoende water tot mijn beschikking. Een tijdje geleden was er echter een probleem met de leiding die vanuit de tank naar de kraan liep: ik moest op rantsoen. Ervaring leert, met 18 liter water kan je drinken, handen wassen en koken. Maar het wassen van kleren en lakens, dweilen, haren wassen, en het doorspoelen van het toilet wordt wel moeilijk. Ter vergelijking: Volgens Vitens gebruiken we in Nederland gemiddeld 119 liter per persoon, per dag.

Die 18 liter water komt echter niet uit de lucht vallen. Deze hoeveelheid is vastgesteld op basis van schattingen hoeveel water een mens per dag nodig heeft om te kunnen leven (3 liter om te drinken, 6 liter om jezelf te wassen en 6 liter om te koken). Opmerkelijk is dat die standaard over de jaren is veranderd. Zo werd het aantal liters in 1970 nog op 30 vastgesteld. In 1970 werd deze hoeveelheid verlaagd tot 20 liter en in 1982 werd de standaard opnieuw bijgesteld naar 15 tot 20 liter. De meest recente wijziging in 1992 zet als standaard dat een persoon 15 liter water per dag nodig heeft. Maar, werd er toegevoegd, in combinatie met logistieke problemen kan het soms onmogelijk zijn al dat water ter plaatse te krijgen. In dat geval wordt 7 liter als het absolute minimum gezien om te kunnen overleven. Deze hoeveelheid moet dan, zo snel het kan weer worden verhoogd tot 15 liter.

De beschikbare hoeveelheid water heeft veel effect op de gezondheid van mensen in kampen. Veel ziektes zijn gerelateerd aan gebrekkige hygiëne en onveilig drinkwater (denk bijvoorbeeld aan dysenterie en cholera). In een studie die lang geleden werd gedaan in Mozambique werd geconcludeerd dat mensen die slechts 10-15 liter water per dag kregen 2,5 keer zoveel kans op diarree hadden dan mensen die 30 liter per dag ter beschikking hadden en ook de UNHCR schrijft dat de kans op uitbraken van ziektes veel groter is als mensen niet de beschikking hebben over minstens 20 liter water.
Voor mij was het vervelend om even weinig water te hebben, maar ik kon er in ieder geval op vertrouwen dat het hooguit een paar dagen zou duren en dat ik daardoor niet snel ziek zou worden. Die paar dagen kon ik me (met behulp van goede deo) wel redden. Maar als ik het jarenlang met een emmer water per dag zou moeten volhouden?

Groetjes,
Sanne

Ps. Over de tekening: Een tijdje heeft mijn collega mij geleerd hoe je vis moet klaarmaken. Geen vissticks of gefileerde pakjes van de supermarkt. Maar we hebben (nog levende) vissen (tilapia) gekocht bij een visser die juist aan wal kwam met zijn vangst. Ontzettend lekker, en verser kan werkelijk niet.