En ville encore,
Door: deboersanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
01 Juli 2012 | Rwanda, Butare
Deze week ben ik weer terug in de stad, met als groot voordeel dat ik zelf veel kan regelen en niet zo afhankelijk ben van andere mensen. Helaas betekent het ook dat ik in een hotel verblijf en er dus niet iemand met een kopje thee op me zit te wachten.
De afgelopen week, en komende twee weken doe ik interviews bij de meest bekende koffie-coöperatief in Rwanda. Dat dit de meest bekende is, is ook wel te zien. Ze zijn al een stukje verder ontwikkeld dan de coöperatief in Mushaka, zo hebben ze een auto, een machine die de parche van de koffie af kan halen (het laatste schilletje dat om de groene koffieboon heen zit) en zelfs een cupping-laboratorium waar koffie-proevers de kwaliteit van koffie kunnen beoordelen en punten geven. Overigens is dat laboratorium niet in gebruik en wordt de koffie nog altijd naar Kigali gestuurd voor de beoordeling.
Op de eerste dag van de interviews had mijn tolk bedacht dat we wel naar huis konden lopen. Het was nog redelijk op tijd en volgens hem was het maar een uurtje naar de stad. Onderweg bleek al snel dat het wat langer zou zijn en uiteindelijk hebben we er 3 uur over gedaan. Maar het was wel de moeite waard. Zo waande ik me in Frankrijk toen we langs een veld zonnebloemen kwamen en had ik ook mooi de gelegenheid te vragen wat er nou eigenlijk aan de hand is in Congo. Toen ik 4 weken geleden vertrok uit de stad was er nog niets, maar toen ik in de bus terug zat, stond er opeens een enorm vluchtelingenkamp in Gikongoro. Hoewel ik 4 weken vlakbij de grens met Congo heb gewoont heb ik hier helemaal niets van meegekregen.
Mijn tolk wist de details ook niet echt te vertellen, maar hij zei wel dat het in het Rwandese deel van Congo altijd al een beetje onrustig is. Tijdens de kolonisatie hebben de machthebbers een deel van Rwanda aan Congo vastgeplakt. In dit deel spreekt men dus ook Kinyarwanda, en hebben ze ook de Rwandese cultuur. Momenteel worden de onrusten in dit deel erger, maar in Rwanda is niets aan de hand. Behalve dat ik dagelijks bussen met vluchtelingen langs zie komen en er meer UNHCR-auto’s langsrijden dan gebruikelijk.
Iets opmerkelijks dat ik tenslotte nog met jullie wil delen is dat er een restaurantje is waar ze een boekenplank hebben met boeken die toeristen hebben achtergelaten. Op die plank staat een boek met allerlei mysterieuze moorden en verdwijningen in Friesland. Op een dag zat ik in dat boek te lezen en toen kwam ik in gesprek met een Noors meisje dat in het ziekenhuis van Butare werkt. Omdat mijn tolk had gevraagd of ik hem zwemles wilde geven besloot ik haar mee te vragen, het is toch fijn om niet helemaal alleen in een zwembad te zijn met alleen maar Afrikaanse mannen. Ze accepteerde en zo hebben we zaterdagmiddag heerlijk gebadderd en in de zon gezeten (wat wel nodig was want het water was ijskoud). Uiteindelijk bleek het met die mannen wel mee te vallen, die waren er natuurlijk wel, maar er waren ook vrouwen aan het zwemmen. Een hele geruststelling, hoewel ik me herinner dat dat twee jaar geleden zelfs in Kigali wel heel bijzonder zou zijn geweest.
Kortom, hoewel ik de haan uit Mushaka heb verruild voor het ochtendgebed van de moskee gaat het hier uitstekend, en krijgen jullie heel veel groetjes vanuit de heuvels van Rwanda.
Sanne
De afgelopen week, en komende twee weken doe ik interviews bij de meest bekende koffie-coöperatief in Rwanda. Dat dit de meest bekende is, is ook wel te zien. Ze zijn al een stukje verder ontwikkeld dan de coöperatief in Mushaka, zo hebben ze een auto, een machine die de parche van de koffie af kan halen (het laatste schilletje dat om de groene koffieboon heen zit) en zelfs een cupping-laboratorium waar koffie-proevers de kwaliteit van koffie kunnen beoordelen en punten geven. Overigens is dat laboratorium niet in gebruik en wordt de koffie nog altijd naar Kigali gestuurd voor de beoordeling.
Op de eerste dag van de interviews had mijn tolk bedacht dat we wel naar huis konden lopen. Het was nog redelijk op tijd en volgens hem was het maar een uurtje naar de stad. Onderweg bleek al snel dat het wat langer zou zijn en uiteindelijk hebben we er 3 uur over gedaan. Maar het was wel de moeite waard. Zo waande ik me in Frankrijk toen we langs een veld zonnebloemen kwamen en had ik ook mooi de gelegenheid te vragen wat er nou eigenlijk aan de hand is in Congo. Toen ik 4 weken geleden vertrok uit de stad was er nog niets, maar toen ik in de bus terug zat, stond er opeens een enorm vluchtelingenkamp in Gikongoro. Hoewel ik 4 weken vlakbij de grens met Congo heb gewoont heb ik hier helemaal niets van meegekregen.
Mijn tolk wist de details ook niet echt te vertellen, maar hij zei wel dat het in het Rwandese deel van Congo altijd al een beetje onrustig is. Tijdens de kolonisatie hebben de machthebbers een deel van Rwanda aan Congo vastgeplakt. In dit deel spreekt men dus ook Kinyarwanda, en hebben ze ook de Rwandese cultuur. Momenteel worden de onrusten in dit deel erger, maar in Rwanda is niets aan de hand. Behalve dat ik dagelijks bussen met vluchtelingen langs zie komen en er meer UNHCR-auto’s langsrijden dan gebruikelijk.
Iets opmerkelijks dat ik tenslotte nog met jullie wil delen is dat er een restaurantje is waar ze een boekenplank hebben met boeken die toeristen hebben achtergelaten. Op die plank staat een boek met allerlei mysterieuze moorden en verdwijningen in Friesland. Op een dag zat ik in dat boek te lezen en toen kwam ik in gesprek met een Noors meisje dat in het ziekenhuis van Butare werkt. Omdat mijn tolk had gevraagd of ik hem zwemles wilde geven besloot ik haar mee te vragen, het is toch fijn om niet helemaal alleen in een zwembad te zijn met alleen maar Afrikaanse mannen. Ze accepteerde en zo hebben we zaterdagmiddag heerlijk gebadderd en in de zon gezeten (wat wel nodig was want het water was ijskoud). Uiteindelijk bleek het met die mannen wel mee te vallen, die waren er natuurlijk wel, maar er waren ook vrouwen aan het zwemmen. Een hele geruststelling, hoewel ik me herinner dat dat twee jaar geleden zelfs in Kigali wel heel bijzonder zou zijn geweest.
Kortom, hoewel ik de haan uit Mushaka heb verruild voor het ochtendgebed van de moskee gaat het hier uitstekend, en krijgen jullie heel veel groetjes vanuit de heuvels van Rwanda.
Sanne
-
01 Juli 2012 - 10:10
Gerda:
Hoi Sanne,
Leuk om weer te lezen!
Succes de komende weken in de grote stad:).
Groetjes,
Gerda -
01 Juli 2012 - 17:57
Nicolien:
ah, wat leuk, ik ontdek ook een paar foto's!:) Leuk zeg! En wat leuk dat je je Rwandese jurk draagt:) Of is dat weer een nieuwe?
xx -
02 Juli 2012 - 20:38
Marieke:
heftig van al die vluchtelingen! Pas op jezelf!
Liefs,
Marieke -
06 Juli 2012 - 16:23
Omaboijl:
hallo sanne
wat hebje weer een luek ver haal
heb vandaag gefietst met tante trienie
de vier daagse van wolvega twee dagen hebben we gefietst was wel leuk.
ga morgen naar scherpenseel toe naarje ouders toe want ester isjarig engeslaagd met haar diploma.hetishier
welmooiweernusannenogveel plezierdaar maar doe we lvoorzichtig
groet oma boijl -
07 Juli 2012 - 17:52
Oma De Boer:
Hoi Sanne!
Ik ben bij Ester op de verjaardag en we hebben krek een eindje gelopen en nu ben ik wel weer blij dat ik weer op de stoel zit. Verder gaat het goed met mij. Ik denk elke dag aan je.
Tot ziens! Dag Sanne! -
07 Juli 2012 - 17:53
Ester:
:)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
