Hoi allemaal!
Door: deboersanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
09 Juni 2012 | Rwanda, Butare
Hoi allemaal!
Vanaf het begin was ik een beetje bang voor het moment dat zowel Gerda als Pascale weg zouden gaan. Ik moet ook wel zeggen dat ik het ook echt wel jammer vind omdat het af en toe gewoon fijn is om in het Nederlands te ouwehoeren, maar eerst een paar dagen naar Kanyanza af te reizen bleek precies het goede idee. Een van de pastoors die in 2010 in Kanyanza woonde leeft nu in Kabgayi (Gitarama), daar heeft hij een auto en hij wilde me heel graag naar Kanyanza brengen. Hoewel ik best wel wat vergeten heb vond ik het erg leuk om te ontdekken dat ik de heuvels die we passeerden allemaal nog kenden en ik het uitzicht ook nog steeds goed in mijn geheugen heb staan. Natuurlijk, er zijn dingen veranderd. Hoewel de weg nog niet geasfalteerd is, is er een drainagesysteem aangelegd en zijn de wegen verbluffend goed (zelfs nu het regenseizoen aan het aflopen is). Ook staan er opeens verkeersborden op allerlei afgelegen kruispunten. Maar het opvallendst is het aantal auto's dat we tegenkwamen. Overigens schijnt het dat zelfs alle secteurmanagers afgelopen jaar een auto hebben gekregen om hun gebied beter te kunnen leiden.
Ook in Kanyanza is veel veranderd. De auto is gerepareerd en rammelt weer als vanouds, de keuken is een konijnenhok geworden en een veel praktischere nieuwe keuken is verrezen. Verder zijn de heggetjes die ik ooit nog eens zo trouw water heb gegeven uitgegroeid tot een mooie heg. Steeds meer herinneringen kwamen terug. Dat vrouwen niet mogen fluiten, het grote aantal feesten in de katholieke kerk, het eten (na drie weken is dit juist de plek waar mijn buik stopte met morrelen). Ook was het heel leuk om de mensen in Kanyanza weer te zien en te ontdekken dat ze mij ook nog herkenden. Eigenlijk wilde ik een geit als cadeau geven aan de pastoors, maar die kon ik niet kopen op woensdagavond, dus heb ik chocolaatjes uitgedeeld met molens erop. Overigens vonden we donderdag een paar heuvels alsnog een geit en konden we 4 dagen lang heerlijke brochettes eten.
Een van de hoogtepunten was een bezoekje van een pastoor die in 2010 vaak op bezoek kwam. Hij bracht een stuk kaas mee, daarover was ik heel verbaasd, want Gerda had mij verteld dat Rwandese kaas sinds januari dit jaar verboden is. Waar hij het vandaan had is me een raadsel, maar lekker was het in ieder geval wel. Na 4 dagen rust ben ik zaterdag weer naar Gitarama gegaan, daar ben ik zondagochtend met een pastoor mee geweest naar het weeshuis dat hij leidt. De kinderen leven daar met 15 kinderen bij een 'moeder'. Pas als ze naar de middelbare school gaan en uit het gezinshuis weg gaan leren ze dat ze eigenlijk geen ouders hebben.
Na een lange busreis op zondag heb ik er nu alweer 15 interviews op zitten, en ben ik alweer helemaal gewend aan de kippen in huis, het houtvuurtje waarop mijn waswater 's ochtends wordt gekookt, de kinderen die al bijna 'papegaaitje leef je nog' kunnen zingen, de wandeling naar kantoor en de afwezigheid van enige Nederlandse luxe (afgezien van een elektrisch strijkijzer).
Opvallend vind ik hoe open koffieboeren zijn over hun financiën en hoe ze hun keuzes maken. Bonen worden bijvoorbeeld verkocht voor ongeveer 300 FRw per kilo terwijl koffiebesjes ongeveer tussen de 150 en 300 FRw opbrengen per kilo (vrijdag was de prijs 170 FRw). Omdat ook bonen goed groeien in Rwanda en mensen veel bonen eten leek het mij daarom veel logischer dat dit gewas meer wordt verbouwd. Maar dit was niet goed geredeneerd. Tijdens het koffieseizoen leveren boeren hun besjes aan, om aan het einde uitbetaald te worden. Dit betekent dat mensen in 1 keer een grote som geld krijgen in plaats van het kleine beetje dat ze elke maand kunnen krijgen van bonen. Eigenlijk is het dus een soort spaarsysteem. Voor de kosten die ze maken tijdens de oogst lenen ze vaak een beetje geld bij de coperative. Deze lening kunnen ze terugbetalen met besjes. Overigens is de opbrengst niet te vergelijken met Nederlandse maatstaven, productiekosten zijn hoog en koffie kost veel arbeid, winsten kunnen variëren tussen 100000 en 200000 FRw (15€ = 770FRw), maar er zijn ook koffieboeren die maar net genoeg geld overhouden om volgend jaar kunstmest te kunnen kopen.
Kent iemand van jullie trouwens een soort muis met een hele korte staart die over de lengte geel met zwart gestreept is? Ik zag laatst zo’n dier, maar ik weet echt niet wat het was.
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Sanne
Ps. Jan-Yme, de eerste zinnetje Kinyarwanda beginnen te komen: Ejo ndazajyana gusenga m’urusengero, en daarnaast ook nog umusaza uruhara bafite iminhanyari myinshi
Vanaf het begin was ik een beetje bang voor het moment dat zowel Gerda als Pascale weg zouden gaan. Ik moet ook wel zeggen dat ik het ook echt wel jammer vind omdat het af en toe gewoon fijn is om in het Nederlands te ouwehoeren, maar eerst een paar dagen naar Kanyanza af te reizen bleek precies het goede idee. Een van de pastoors die in 2010 in Kanyanza woonde leeft nu in Kabgayi (Gitarama), daar heeft hij een auto en hij wilde me heel graag naar Kanyanza brengen. Hoewel ik best wel wat vergeten heb vond ik het erg leuk om te ontdekken dat ik de heuvels die we passeerden allemaal nog kenden en ik het uitzicht ook nog steeds goed in mijn geheugen heb staan. Natuurlijk, er zijn dingen veranderd. Hoewel de weg nog niet geasfalteerd is, is er een drainagesysteem aangelegd en zijn de wegen verbluffend goed (zelfs nu het regenseizoen aan het aflopen is). Ook staan er opeens verkeersborden op allerlei afgelegen kruispunten. Maar het opvallendst is het aantal auto's dat we tegenkwamen. Overigens schijnt het dat zelfs alle secteurmanagers afgelopen jaar een auto hebben gekregen om hun gebied beter te kunnen leiden.
Ook in Kanyanza is veel veranderd. De auto is gerepareerd en rammelt weer als vanouds, de keuken is een konijnenhok geworden en een veel praktischere nieuwe keuken is verrezen. Verder zijn de heggetjes die ik ooit nog eens zo trouw water heb gegeven uitgegroeid tot een mooie heg. Steeds meer herinneringen kwamen terug. Dat vrouwen niet mogen fluiten, het grote aantal feesten in de katholieke kerk, het eten (na drie weken is dit juist de plek waar mijn buik stopte met morrelen). Ook was het heel leuk om de mensen in Kanyanza weer te zien en te ontdekken dat ze mij ook nog herkenden. Eigenlijk wilde ik een geit als cadeau geven aan de pastoors, maar die kon ik niet kopen op woensdagavond, dus heb ik chocolaatjes uitgedeeld met molens erop. Overigens vonden we donderdag een paar heuvels alsnog een geit en konden we 4 dagen lang heerlijke brochettes eten.
Een van de hoogtepunten was een bezoekje van een pastoor die in 2010 vaak op bezoek kwam. Hij bracht een stuk kaas mee, daarover was ik heel verbaasd, want Gerda had mij verteld dat Rwandese kaas sinds januari dit jaar verboden is. Waar hij het vandaan had is me een raadsel, maar lekker was het in ieder geval wel. Na 4 dagen rust ben ik zaterdag weer naar Gitarama gegaan, daar ben ik zondagochtend met een pastoor mee geweest naar het weeshuis dat hij leidt. De kinderen leven daar met 15 kinderen bij een 'moeder'. Pas als ze naar de middelbare school gaan en uit het gezinshuis weg gaan leren ze dat ze eigenlijk geen ouders hebben.
Na een lange busreis op zondag heb ik er nu alweer 15 interviews op zitten, en ben ik alweer helemaal gewend aan de kippen in huis, het houtvuurtje waarop mijn waswater 's ochtends wordt gekookt, de kinderen die al bijna 'papegaaitje leef je nog' kunnen zingen, de wandeling naar kantoor en de afwezigheid van enige Nederlandse luxe (afgezien van een elektrisch strijkijzer).
Opvallend vind ik hoe open koffieboeren zijn over hun financiën en hoe ze hun keuzes maken. Bonen worden bijvoorbeeld verkocht voor ongeveer 300 FRw per kilo terwijl koffiebesjes ongeveer tussen de 150 en 300 FRw opbrengen per kilo (vrijdag was de prijs 170 FRw). Omdat ook bonen goed groeien in Rwanda en mensen veel bonen eten leek het mij daarom veel logischer dat dit gewas meer wordt verbouwd. Maar dit was niet goed geredeneerd. Tijdens het koffieseizoen leveren boeren hun besjes aan, om aan het einde uitbetaald te worden. Dit betekent dat mensen in 1 keer een grote som geld krijgen in plaats van het kleine beetje dat ze elke maand kunnen krijgen van bonen. Eigenlijk is het dus een soort spaarsysteem. Voor de kosten die ze maken tijdens de oogst lenen ze vaak een beetje geld bij de coperative. Deze lening kunnen ze terugbetalen met besjes. Overigens is de opbrengst niet te vergelijken met Nederlandse maatstaven, productiekosten zijn hoog en koffie kost veel arbeid, winsten kunnen variëren tussen 100000 en 200000 FRw (15€ = 770FRw), maar er zijn ook koffieboeren die maar net genoeg geld overhouden om volgend jaar kunstmest te kunnen kopen.
Kent iemand van jullie trouwens een soort muis met een hele korte staart die over de lengte geel met zwart gestreept is? Ik zag laatst zo’n dier, maar ik weet echt niet wat het was.
Tot de volgende keer!
Groetjes,
Sanne
Ps. Jan-Yme, de eerste zinnetje Kinyarwanda beginnen te komen: Ejo ndazajyana gusenga m’urusengero, en daarnaast ook nog umusaza uruhara bafite iminhanyari myinshi
-
09 Juni 2012 - 14:55
Nicolien:
Fijn te horen dat je onder zulke omstandigheden ook weer je draai hebt gevonden!!:)
En wat leuk dat je iedereen weer gezien hebt!!:D Heb je ook je 'moeder' weer gezien?:)
Nog heel veel succes en plezier!! Echt bijzonder joh, deze kans:D!!
x -
09 Juni 2012 - 19:55
Steefka:
Fijn om te horen dat het goed gaat en dat je alweer een beetje gewend begint raken aan het rwandese leven :) -
09 Juni 2012 - 20:26
Teuntje:
Bijzonder om zo op de hoogte te blijven van je belevenissen. Succes met je werkzaamheden en ook veel plezier natuurlijk :) -
10 Juni 2012 - 09:52
Gerda:
Hoi!
Leuk en interessant om je verhaal te lezen!
Succes de komende weken!
Groetjes,
Gerda -
10 Juni 2012 - 16:19
Daisy:
Hee Sanne, leuk om weer je verhaal te lezen! mooi dat je weer op je oude stekkie bent, veel plezier en succes! x -
10 Juni 2012 - 20:19
Els:
Hey Sanne, leuk dat je iedereen van toen weer hebt gezien, das wel leuk jah! Mooi om te horen dat je het nog naar je zin hebt daar. :-) -
15 Juni 2012 - 17:21
Omaboijl:
Ben blij dat je een beetje gewend bent
Het regent hier netzo als in rusland maar daar was onweer bij dat de wedstrijd is gestaakt maar inmiddels zijn ze weer aan voet ballenJebeleeft daar heelveelhoopdathet met jou goed gaat wensjeveel succes met jewerk
Groetjes Oma BOIJL -
25 Juni 2012 - 19:05
Marieke:
Mwoah sanne! Ik heb helemaal geen berichtgeving gekregen over deze nieuwe prachtige verhalen. Echt superknap dat je het daar zo uithoudt allemaal! Deze reis is volgens mij echt primitiever dan de vorige keer. Maar waarschijnlijk ook onvergetelijk. Echt leuk om te lezen weer! Heel veel succes en plezier!!
Liefs,
Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
