Een doorsnee familietafereel
Door: deboersanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
20 Juni 2012 | Rwanda, Kigali
Een doorsnee familietafereel.
Voor ik begin wil ik graag een kleine toevoeging doen aan mijn vorige blog. Ik zag dat ik een typefoutje had gemaakt. Namelijk € 1 = 770 FRw en niet € 15 zoals ik in de vorige blog had geschreven... dat maakt nogal wat verschil.
Vandaag wil ik jullie graag een dag mee nemen in mijn leven, ik hoop dat jullie je wekker vroeg hebben gezet want de haan begint hier in Mushaka al om 5h30 te kraaien (letterlijk). Nog een half uurtje liggen en dan moet ik toch echt naar de wc (het welbekende gat). Het ochtendritueel kost enigszins tijd, tanden poetsen met bronwater, en als je net op het punt staat je mond te spoelen in de bosjes komen er allemaal kinderen aangerend die een handje willen (waardoor ik weer water moet zoeken om mijn handen te wassen...), haren borstelen en dan wachten tot het water kookt om me mee te wassen in 'de douche' of anders gezegd: een kamertje waarin ze een afvoer hebben gemaakt en een knalroze bassin in wordt neergezet.
Na een vrij normaal ontbijt met een omelet, twee broodjes en mierzoete thee kan ik dan eindelijk op weg naar mijn werk. Het is vandaag woensdag (marktdag) dus er zijn veel mensen langs de weg die mijn Kinyarwanda voortdurend op de proef stellen. Onder andere een oude man met een enorme baard, slechts één tand en een sjaal om zijn hoofd gebonden begroet mij vrolijk met 'goodmorning téacher'. Helaas is dat het enigste Engels dat hij kent en is zijn Kinyarwanda wel heel rapide.
Het kantoortje zit aan de markt, dus aangekomen is het een gemekker, getok en ge-onderhandel van jewelste. Er komen hier veel Congolezen, wat er voor zorgt dat de prijzen opgedreven worden en lokale mensen behoorlijk veel moeite doen om de prijs toch wat te laten zakken. Tijdens het eerste interview komt er een meneer binnengelopen, zijn hand ophoudende en hopende dat ik hem iets toe zal stoppen. Onder lichte dwang van mijn tolk wordt hij weer naar buiten gewerkt en gaan we verder met het interview. Vandaag was de tweede mevrouw die ik sprak het meest interessant. Ze kwam aan in een mooie roze paigne en fonkelende ogen, ze deed me denken aan mijn tekenlerares van vroeger. Maar zoals zo vaak in Rwanda verbergt de uiterlijke schijn vaak veel problemen. Zo eten koffieboeren over het algemeen maar 2 keer per dag, en zeker niet alle dagen vlees (denk aan maximaal 1 tot 12 keer per jaar), vrouwelijke koffieboeren zijn eigenlijk altijd weduwe, en ook zijn gezinnen vaak groot waardoor opbrengsten van koffie bijna altijd worden besteed aan schoolgeld. Jonge koffieboeren zijn wel iets beter af zolang hun kinderen nog niet naar de middelbare school gaan, zij zijn dus in de gelegenheid grotere projecten te ondernemen. Bijvoorbeeld hun huis te verbouwen of een stuk land te kopen waarop ze vervolgens nog meer koffie willen gaan planten. Omdat zij zelf nog meer kunnen werken op hun land zijn ook hun productiekosten vaak lager, ze huren minder arbeiders in. Overigens zijn er maar weinig jonge koffieboeren, de meeste tijd praat ik met mannen en vrouwen van boven de 60 die stuk voor stuk nog een heel aantal jaren op hun plantage door zullen brengen.
Mijn interviews lopen altijd uit, dus rond een uur of 4 kan ik eindelijk naar huis om bananenstamppot met vis te eten (dit dorp ligt niet heel ver bij het Kivu -meer vandaan). Normaal speel ik even met de kinderen als ik thuis kom of krijg ik de baby in mijn handen gedrukt (help me onthouden dat ik mijn kind later altijd een luier om ga doen...), vandaag kwam echter een van de kinderen thuis met een afgebroken tand. Het meest opvallende detail was de plek waar ze dat stukje tand had bewaard... In haar balpen die ze open had geschroefd. Soms ga ik een keertje mee water halen (wat een hele hoop gelach oplevert van de mensen die we tegenkomen) en daarna zet ik mezelf 3 uur achter de computer om interviews uit te werken. Rond een uur of 10 is het dan tijd voor het avondeten (rijst, aardappels, een soort pindasaus met groentes erin, een stukje vlees, ubugari (deeg van maïsmeel) en weer een kop mierzoete thee na, dit keer met citroensap erin. Nog even met de zaklamp een bezoekje brengen aan het gat, zwaaien naar de Melkweg die je hiervandaan echt prachtig kan zien en dan vertrek ik weer naar dromenland.
Natuurlijk zijn niet alle dagen hetzelfde, zo ben ik afgelopen weekend op bezoek geweest bij een non die ik vorige keer had leren kennen en nu in een klooster aan het Kivu meer woont. Ook ben ik naar een pinkstergemeente geweest en heb ik enkele huwelijksaanzoeken geweigerd (omdat ik al getrouwd ben ...). Bovendien krijg ik een hoop complimentjes van mensen die mij in 2010 ook hebben gezien: ik zie er zo goed uit want ik ben aangekomen :D
Groetjes,
Sanne
ps. Jan-Yme, ik kan steeds langere gesprekjes voeren en er is zelfs een klein deel van de questionnair dat ik in het kinyarwanda kan doen, dus ik denk dat ik nog steeds vorderingen maak. Mufite umuriro mu rugo?
Voor ik begin wil ik graag een kleine toevoeging doen aan mijn vorige blog. Ik zag dat ik een typefoutje had gemaakt. Namelijk € 1 = 770 FRw en niet € 15 zoals ik in de vorige blog had geschreven... dat maakt nogal wat verschil.
Vandaag wil ik jullie graag een dag mee nemen in mijn leven, ik hoop dat jullie je wekker vroeg hebben gezet want de haan begint hier in Mushaka al om 5h30 te kraaien (letterlijk). Nog een half uurtje liggen en dan moet ik toch echt naar de wc (het welbekende gat). Het ochtendritueel kost enigszins tijd, tanden poetsen met bronwater, en als je net op het punt staat je mond te spoelen in de bosjes komen er allemaal kinderen aangerend die een handje willen (waardoor ik weer water moet zoeken om mijn handen te wassen...), haren borstelen en dan wachten tot het water kookt om me mee te wassen in 'de douche' of anders gezegd: een kamertje waarin ze een afvoer hebben gemaakt en een knalroze bassin in wordt neergezet.
Na een vrij normaal ontbijt met een omelet, twee broodjes en mierzoete thee kan ik dan eindelijk op weg naar mijn werk. Het is vandaag woensdag (marktdag) dus er zijn veel mensen langs de weg die mijn Kinyarwanda voortdurend op de proef stellen. Onder andere een oude man met een enorme baard, slechts één tand en een sjaal om zijn hoofd gebonden begroet mij vrolijk met 'goodmorning téacher'. Helaas is dat het enigste Engels dat hij kent en is zijn Kinyarwanda wel heel rapide.
Het kantoortje zit aan de markt, dus aangekomen is het een gemekker, getok en ge-onderhandel van jewelste. Er komen hier veel Congolezen, wat er voor zorgt dat de prijzen opgedreven worden en lokale mensen behoorlijk veel moeite doen om de prijs toch wat te laten zakken. Tijdens het eerste interview komt er een meneer binnengelopen, zijn hand ophoudende en hopende dat ik hem iets toe zal stoppen. Onder lichte dwang van mijn tolk wordt hij weer naar buiten gewerkt en gaan we verder met het interview. Vandaag was de tweede mevrouw die ik sprak het meest interessant. Ze kwam aan in een mooie roze paigne en fonkelende ogen, ze deed me denken aan mijn tekenlerares van vroeger. Maar zoals zo vaak in Rwanda verbergt de uiterlijke schijn vaak veel problemen. Zo eten koffieboeren over het algemeen maar 2 keer per dag, en zeker niet alle dagen vlees (denk aan maximaal 1 tot 12 keer per jaar), vrouwelijke koffieboeren zijn eigenlijk altijd weduwe, en ook zijn gezinnen vaak groot waardoor opbrengsten van koffie bijna altijd worden besteed aan schoolgeld. Jonge koffieboeren zijn wel iets beter af zolang hun kinderen nog niet naar de middelbare school gaan, zij zijn dus in de gelegenheid grotere projecten te ondernemen. Bijvoorbeeld hun huis te verbouwen of een stuk land te kopen waarop ze vervolgens nog meer koffie willen gaan planten. Omdat zij zelf nog meer kunnen werken op hun land zijn ook hun productiekosten vaak lager, ze huren minder arbeiders in. Overigens zijn er maar weinig jonge koffieboeren, de meeste tijd praat ik met mannen en vrouwen van boven de 60 die stuk voor stuk nog een heel aantal jaren op hun plantage door zullen brengen.
Mijn interviews lopen altijd uit, dus rond een uur of 4 kan ik eindelijk naar huis om bananenstamppot met vis te eten (dit dorp ligt niet heel ver bij het Kivu -meer vandaan). Normaal speel ik even met de kinderen als ik thuis kom of krijg ik de baby in mijn handen gedrukt (help me onthouden dat ik mijn kind later altijd een luier om ga doen...), vandaag kwam echter een van de kinderen thuis met een afgebroken tand. Het meest opvallende detail was de plek waar ze dat stukje tand had bewaard... In haar balpen die ze open had geschroefd. Soms ga ik een keertje mee water halen (wat een hele hoop gelach oplevert van de mensen die we tegenkomen) en daarna zet ik mezelf 3 uur achter de computer om interviews uit te werken. Rond een uur of 10 is het dan tijd voor het avondeten (rijst, aardappels, een soort pindasaus met groentes erin, een stukje vlees, ubugari (deeg van maïsmeel) en weer een kop mierzoete thee na, dit keer met citroensap erin. Nog even met de zaklamp een bezoekje brengen aan het gat, zwaaien naar de Melkweg die je hiervandaan echt prachtig kan zien en dan vertrek ik weer naar dromenland.
Natuurlijk zijn niet alle dagen hetzelfde, zo ben ik afgelopen weekend op bezoek geweest bij een non die ik vorige keer had leren kennen en nu in een klooster aan het Kivu meer woont. Ook ben ik naar een pinkstergemeente geweest en heb ik enkele huwelijksaanzoeken geweigerd (omdat ik al getrouwd ben ...). Bovendien krijg ik een hoop complimentjes van mensen die mij in 2010 ook hebben gezien: ik zie er zo goed uit want ik ben aangekomen :D
Groetjes,
Sanne
ps. Jan-Yme, ik kan steeds langere gesprekjes voeren en er is zelfs een klein deel van de questionnair dat ik in het kinyarwanda kan doen, dus ik denk dat ik nog steeds vorderingen maak. Mufite umuriro mu rugo?
-
20 Juni 2012 - 11:02
Tiny:
Wat weer een leuk verhaal.
Ik ga er van uit dat ze daar katoen luiers gebruiken, maar.......je weet het maar nooit..........wegwerpluiers?
Ik ben heel benieuwd. -
20 Juni 2012 - 13:26
Angela:
Hoi Sanne,
bedankt dat je me een dagje mee hebt genomen. ik heb genoten!
groetjes,
Angela -
20 Juni 2012 - 14:52
Gerda:
Hoi Sanne,
Leuk en interessant verhaal om te lezen.
Je maakt wel wat mee zeg! Je bent dus ook nog steeds getrouwd:)
Veel succes met al je werkzaamheden!
Groetjes,
Gerda -
20 Juni 2012 - 19:22
Daisy:
Hee Sanne,
Dat klinkt goed en ook dat je je goed vermaakt, heel goed!!
Veel plezier nog!!!
x -
20 Juni 2012 - 19:37
Ester De Boer:
Hee Sanne! Ik dacht dat je in een hongerig gat na de lunch zou vallen, als je pas weer om 10 uur weer zou gaan eten, maar dat valt dus mee ;) omdat dat je zoveel dingen doet op één dag! leuk! De groetjes aan de Afrikaanse kinderen!
En nog even: komen er trouwens ook nog vertalingen van de kinyarwandese zinnen? Of hoort jy dit te snappen :) Ik vraag 'm wel even.
Doei! -
20 Juni 2012 - 20:16
Jan-Yme:
Hey Sanne, leuk om eens te lezen wat je zo doet op een dag! Ik heb je kinyarwanda proberen te vertalen en ik kom uit op:
Is er vuur buiten je huis? Maar dat zou kunnen betekenen: 'is het warm thuis? En dat kan ik dan vervolgens beantwoorden met: Het is benauwd warm. Het plan voor morgen is dat het zou moeten gaan onweren met een optie tot noodweer ofzo. Althans, dat is wat ik er van heb gehoord :)
Groetjes en veel plezier nog de komende tijd! -
21 Juni 2012 - 08:36
Nicolien:
Wat leuk om een dagje met je mee te lopen:D Wel luxe hoor, warm water om je in te wassen:P
En wat leuk dat je kinyarwanda nog steeds beter wordt:D!! Aan het eind doe je het gewoon helemaal in het Kinyarwanda!!
x -
22 Juni 2012 - 16:20
Jan:
HEY Sanne goed om te horen dat het je goed gaat .Wat leven wij dan hier toch in welvaart als je dan hoort dat alle opbrengsten op gaan aan schoolgeld. Veel plezier en tot de volgende keer.
gr pa -
24 Juni 2012 - 11:41
Omaboil:
HalloSanne
Het is alweereentijdje ge leden dat je mij een ver haalhebt ge stuurd Be dankt daar voor Vond een leuk ver haal
Zo be leef je nog eens wat Wiljeweten hoe het weehier is Hetregent hier
Een lieve groetvan OmaBoijl -
25 Juni 2012 - 19:09
Marieke:
Nu ik de vorige update gemist heb, mag ik meteen twee reisverhalen lezen! Wat leuk om te lezen. Supermooie ervaring volgens mij. (ik heb me inmiddels nog maar eens geabonneerd op je blog. Hopen dat het helpt :) ).
Heel veel succes met het interviewen. Ontzag!
Liefs,
Marieke -
26 Juni 2012 - 18:49
Huib:
Dag Sanne,
Dank voor je persoonlijke belevenissen die je toestuurt. Leuk om te lezen. Er blijkt duidelijk uit dat je open staat voor de mensen en hun levenswijze daar. En wat vond je van die Pinkstergemeente-bijeenkomst?,
Succes met je verdere werk .
Van harte gegroet, Huib
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
