Houtskool-pannekoek-met-poedersuiker.
Door: deboersanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
16 Juli 2012 | Rwanda, Butare
Houtskool-pannekoek-met-poedersuiker en karnemelk na.
Hotels zijn duur. Die van mij nog niet zo heel erg, maar een Rwandees moet minstens 3 dagen werken om een nacht te kunnen betalen. Mijn tolk suggereerde dat ik daarom bij hem wel voor de helft van de prijs zijn kamer mocht lenen. Inclusief eten. Aantrekkelijk natuurlijk voor mij als Nederlander, maar na 3 weken in een drukke familie was ik wel even toe aan mijn eigen plekje. De belofte om een keer een weekend te komen logeren bleef echter staan en zo kwam het dat ik afgelopen zaterdagmiddag met wat kleren en poedersuiker in mijn tas de benenwagen heb genomen naar een dorpje ongeveer 1,5 uur vanaf de stad waar ik woon.
Onderhand heb ik wel enigszins ervaring met kleine dorpjes en ik moet zeggen dat ik me ook hier direct thuis voelde. Het huis was klein, gebouwd met klei en dakpannen en had geen glas in de ramen, maar binnen was het gezellig. Er stonden een paar banken en er stonden zelfs bloemen op de tafel (plastic). Na wat fanta, foto’s kijken op een laptop en gezellig kletsen kwam de rest van de familie thuis. Het huishouden telt zes leden, maar omdat de vader na de oorlog niet meer terug is gekomen naar Rwanda is mijn tolk degene die iedereen onderhoudt. Een taak die niet meevalt voor een 25-jarige met een loon van 2500 FRw per dag (ong. €3).
Hoewel het plan eerst was dat ik zaterdag voor deze familie zou koken hebben we dat een beetje uitgesteld, koken in het donker is niet echt handig. Zondag heb ik me dus gewaagd aan het bakken van pannenkoeken. Een beetje onwennig in het begin, want houtskool werkt toch net een beetje anders dan gas, maar na een tijdje ging het steeds beter. Hoewel ze het moeilijk vonden pannenkoeken als maaltijd te zien (er zitten geen bonen bij…) hebben we er wel lekker van gegeten en konden we met een volle maag een rondje door het dorp gaan lopen.
Althans, dat was het idee. Maar plannen werken niet in Rwanda, dus uiteindelijk ben ik geëindigd bij een bruiloft. Het was de derde dag van de ceremonie, een dag die in het teken staat van alle vrienden en buren die op visite komen om het bruidspaar geluk te wensen. Dit gaat gepaard met veel sorghumbier, een maaltijd en bovenal veel cadeaus. Onder gezang en gedans brengen mensen bijvoorbeeld twee kilo bonen mee in een mand. Alle bonen gaan samen in een zak en zo kan dit bruidspaar de komende weken ongeveer 100 kilo aan bonen, 50 kilo aan sorghum, 10 kilo aardappelen, 30 kilo soja en 4 kolen eten. De opbrengst is geen schatting. Dit wordt aan het einde van de ceremonie afgekondigd en beantwoord met een overtuigend applaus. Na een laatste dans begint de nacht dan alweer te vallen om 18h00 en is het tijd om naar huis te gaan. Terug naar de stad, terug naar mijn hotel en terug naar mijn computer om jullie een berichtje te sturen.
Concluderend, een bijzondere ervaring. Maar mochten jullie er ooit over denken om mij bonen te geven op mijn bruiloft… Ik denk dat ik liever rijst zou hebben.
Groetjes,
Sanne
Wist je dat… als je in Rwanda je een baby in je armen gedrukt krijgt, men je eigenlijk toewenst dat je ook maar veel kinderen mag krijgen?
Wist je dat… Jongens in Rwanda de baby’s van hun zusters niet mogen optillen? Hiervan zouden ze op late leeftijd heel erg gaan trillen
Wist je dat… een bruiloft in Rwanda niet voor iedereen feest betekent? Als het meisje voor haar huwelijk al een kind heeft, dan kan dit kind niet mee naar het nieuwe huishouden en blijft achter bij de ouders van het meisje. Het huwelijk wordt daardoor een afscheid dat gepaard gaat met heel veel tranen.
Hotels zijn duur. Die van mij nog niet zo heel erg, maar een Rwandees moet minstens 3 dagen werken om een nacht te kunnen betalen. Mijn tolk suggereerde dat ik daarom bij hem wel voor de helft van de prijs zijn kamer mocht lenen. Inclusief eten. Aantrekkelijk natuurlijk voor mij als Nederlander, maar na 3 weken in een drukke familie was ik wel even toe aan mijn eigen plekje. De belofte om een keer een weekend te komen logeren bleef echter staan en zo kwam het dat ik afgelopen zaterdagmiddag met wat kleren en poedersuiker in mijn tas de benenwagen heb genomen naar een dorpje ongeveer 1,5 uur vanaf de stad waar ik woon.
Onderhand heb ik wel enigszins ervaring met kleine dorpjes en ik moet zeggen dat ik me ook hier direct thuis voelde. Het huis was klein, gebouwd met klei en dakpannen en had geen glas in de ramen, maar binnen was het gezellig. Er stonden een paar banken en er stonden zelfs bloemen op de tafel (plastic). Na wat fanta, foto’s kijken op een laptop en gezellig kletsen kwam de rest van de familie thuis. Het huishouden telt zes leden, maar omdat de vader na de oorlog niet meer terug is gekomen naar Rwanda is mijn tolk degene die iedereen onderhoudt. Een taak die niet meevalt voor een 25-jarige met een loon van 2500 FRw per dag (ong. €3).
Hoewel het plan eerst was dat ik zaterdag voor deze familie zou koken hebben we dat een beetje uitgesteld, koken in het donker is niet echt handig. Zondag heb ik me dus gewaagd aan het bakken van pannenkoeken. Een beetje onwennig in het begin, want houtskool werkt toch net een beetje anders dan gas, maar na een tijdje ging het steeds beter. Hoewel ze het moeilijk vonden pannenkoeken als maaltijd te zien (er zitten geen bonen bij…) hebben we er wel lekker van gegeten en konden we met een volle maag een rondje door het dorp gaan lopen.
Althans, dat was het idee. Maar plannen werken niet in Rwanda, dus uiteindelijk ben ik geëindigd bij een bruiloft. Het was de derde dag van de ceremonie, een dag die in het teken staat van alle vrienden en buren die op visite komen om het bruidspaar geluk te wensen. Dit gaat gepaard met veel sorghumbier, een maaltijd en bovenal veel cadeaus. Onder gezang en gedans brengen mensen bijvoorbeeld twee kilo bonen mee in een mand. Alle bonen gaan samen in een zak en zo kan dit bruidspaar de komende weken ongeveer 100 kilo aan bonen, 50 kilo aan sorghum, 10 kilo aardappelen, 30 kilo soja en 4 kolen eten. De opbrengst is geen schatting. Dit wordt aan het einde van de ceremonie afgekondigd en beantwoord met een overtuigend applaus. Na een laatste dans begint de nacht dan alweer te vallen om 18h00 en is het tijd om naar huis te gaan. Terug naar de stad, terug naar mijn hotel en terug naar mijn computer om jullie een berichtje te sturen.
Concluderend, een bijzondere ervaring. Maar mochten jullie er ooit over denken om mij bonen te geven op mijn bruiloft… Ik denk dat ik liever rijst zou hebben.
Groetjes,
Sanne
Wist je dat… als je in Rwanda je een baby in je armen gedrukt krijgt, men je eigenlijk toewenst dat je ook maar veel kinderen mag krijgen?
Wist je dat… Jongens in Rwanda de baby’s van hun zusters niet mogen optillen? Hiervan zouden ze op late leeftijd heel erg gaan trillen
Wist je dat… een bruiloft in Rwanda niet voor iedereen feest betekent? Als het meisje voor haar huwelijk al een kind heeft, dan kan dit kind niet mee naar het nieuwe huishouden en blijft achter bij de ouders van het meisje. Het huwelijk wordt daardoor een afscheid dat gepaard gaat met heel veel tranen.
-
16 Juli 2012 - 11:02
Angela:
hoi Sanne, leuk om weer eens een kijkje te krijgen in jouw leven daar :-) -
16 Juli 2012 - 11:55
Jan-Yme:
Hey Sanne! Cool verhaal zeg! Ik hoop voor je dat je de blaren op je voeten nog een beetje onder controle hebt want volgens mij loop jij daar een paralelle nijmeegse vierdaagse ;) -
16 Juli 2012 - 15:15
Marieke:
Wederom, leuk om te lezen! Ik vraag me wel af hoeveel kinderen jij al in je armen gedrukt heb gekregen en hoeveel kinderen jij dan wel niet zult krijgen :D Een heleboel schat ik zo in! :D Liefs! -
16 Juli 2012 - 16:05
Gerda:
Hoi Sanne,
Wat een leuk verslag weer. Interessant om te lezen. Je maakt echt wel wat mee zeg:)
Groetjes,
Gerda -
16 Juli 2012 - 19:08
Pa:
Hee sanne ik vindt het elke keer weer mooi om wat van je te horen . hadden jullie wel stroop bij de pannen koeken.
doe ze daar de groeten van mij.
het ga je goed. -
16 Juli 2012 - 21:18
Els:
Hey Sanne,
Ik geniet ook elke keer weer van al je verhalen! Leuk om te lezen wat je daar allemaal meemaakt zo ver hier vandaan!
liefs -
30 Juli 2012 - 20:50
Omaboijl:
halloSanne
Zojehebt al weer z.on leuk ver haal.
ben watlaat met m.nver haaltje
heb een de fietsvierdaagse inassen gefietstmet trienie
vierdagenlang is goed bevallen we hadden mooi weer geenregengehadwasookwel lekker
hebvandaag gras gemaaid tussende buien door
met my gaathet goedhoop met jou ookbedankt voorjeverhaaltje
groetomaboijl -
03 Augustus 2012 - 13:26
Nicolien:
Jo Sanne!
Wat bijzonder om zo bij een bruiloft te eindigen en deelgenoot te zijn van alle bijzondere tradities!! Leuk idee om pannekoeken te bakken!
Geniet er van!!
xnic -
03 Augustus 2012 - 13:44
Nicolien:
haha...moet de laatste tijd weleens denken aan dat jij in het begin vd studie altijd zei dat je meer op Europa gericht was; Afrika zag je niet zo zitten....en moet je jou nu eens zien:) Helemaal geïntigreerd in de Rwandese samenleving, verblijvende in kleine huisjes, de benenwagen nemen, houtskool pannekoeken bakken.. Echt leuk zeg!!:) Ook zo bijzonder dat je daar nu weer zit!:) (Wanneer kom je eignelijk terug? Al bijna toch?)
Nou, dat moest ik toch ff kwijt:) Geniet ervan he!
xnic
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
