reisverslag 13
Blijf op de hoogte en volg Sanne
26 Mei 2015 | Burundi, Cibitoke
Beste lezers,
Ik weet dat een deel van mijn lezers de laatste weken Burundi gegoogled heeft na aanleiding van berichtjes op de NOS en BBC. De presidentsverkiezingen komen eraan en vooral in de hoofdstad is het onrustig. Zo onrustig dat ik deze blog opstuur vanuit het altijd prachtige Friesland. De blog had ik een paar weken geleden al geschreven, maar ik wil hem alsnog graag met jullie delen. Tekeningen heb ik dit keer niet gemaakt, daarvoor waren de laatste weken te hectisch. Echter, de tekeningen die ik al gemaakt had heb ik mee naar Nederland genomen. Ergens in mijn achterhoofd speelt het idee om ze te verkopen en de opbrengst ten goede te laten komen aan Burundi, maar erg concreet is dat idee nog niet dus ideeen zijn van harte welkom.
Maar zoals ik al schreef, de blog was klaar en het dilemma dat ik alsnog graag met jullie wilde delen werd steeds belangrijker en relevanter naarmate de verkiezingen naderden: neutraliteit.
De neutraliteit die ZOA probeert na te streven is namelijk niet gemakkelijk. Neutraliteit klinkt idealistisch: dat je als organisatie mensen wilt helpen ongeacht ras, geslacht, etniciteit, religie, politieke partij, seksuele voorkeur, of… etc. Maar voorbeelden laten zien dat neutraliteit veel gecompliceerder is dan simpelweg ‘aardig zijn voor iedereen’. Een paar weken geleden zond het Rode Kruis in Burundi een radioboodschap uit waarin ze om vrije toegang tot mensen in nood vroegen. Blijkbaar is het dus geen vanzelfsprekendheid dat een neutrale ngo iedereen kan helpen, of toegang krijgt tot iedereen die dat nodig heeft. Bovendien, ook in het verleden werd neutraliteit soms juist ‘gebruikt’ door ‘de slechterikken’. Er zijn verhalen over vluchtelingenkampen waar juist oorlogsmisdadigers voorzien werden van eten, drinken en bescherming.
Toch wil ik niet te lang stil staan bij dergelijke zwaktes van neutraliteit. Want ik geloof namelijk dat er ook hele grote voordelen verbonden zijn aan neutraliteit. Of in ieder geval, het streven naar neutraliteit. Ik wil het in deze blog daarom liever persoonlijk houden en uitleggen hoe de neutraliteit die ZOA nastreeft soms ook invloed heeft op keuzes die ik persoonlijk maak. Natuurlijk ben ik zo’n ‘rare bleekneus’ die sowieso rare gewoontes heeft en niet weet wat er precies leeft onder de bevolking. Maar als de enige blanke die daadwerkelijk woont in het programmagebied van ZOA, ligt mijn gedrag soms toch onder een vergrootglas.
Af en toe loop ik (vergezeld door een collega) bijvoorbeeld een rondje door de heuvels rondom mijn woonplaats. Vaak hoor ik dan later van een andere collega dat deze dorpelingen het zo leuk en bijzonder vonden dat ik zomaar (te voet) een bezoekje aan hun dorp kwam brengen. Of, als ik naar een kerk ga, krijg ik later tijdens de week altijd reacties van mensen die toevallig ook bij diezelfde kerkdienst waren.
Meestal heel positief, maar niet alles is wat het lijkt. Omdat ik de liederen in de Burundese Katholieke kerk mooier vind dat de Protestantse liederen (en ik de preek in het Kirundi toch maar gedeeltelijk kan verstaan) ga ik met enige regelmaat naar de Katholieke kerk. Echter, met name de Katholieke kerk is niet zomaar een kerk. Het is een politieke instituut (de Heilige Stoel heeft zelfs een observatiestatus in de VN veiligheidsraad), en laat niet na een standpunt in te nemen ten opzichte van nationale politiek. In hoeverre wil ik mijzelf daaraan verbinden? Of, als ik besluit om niet meer naar binnen te gaan tijdens een Katholieke kerkdienst, in hoeverre zien andere kerkgangers dat dan als een statement dat ingaat tegen mijn neutraliteit?
Of (een voorbeeld dat de meesten van jullie misschien meer aanspreekt) facebook. In Burundi is het moeilijk om nieuws te krijgen, er zijn steeds minder radiostations die nieuws (kunnen) uitzenden en een manier om toch een beetje op de hoogte te blijven is het volgen van status-updates (op facebook) van markante personen. Meestal kan je je abonneren op status-updates zonder dat je die persoon hoeft te liken, maar een enkele keer kan dat niet. De vraag is dan, als ik zo’n persoon like, wat zouden andere mensen daar dan van vinden? Kom ik dan nog over als een neutrale ngo-medewerker? Of nog basaler: sinds kort is facebook geblokkeerd door de overheid van Burundi. Er bestaan apps om die blokade te ontwijken. Kan het downloaden van zo’n app niet ook al worden geinterpreteerd als een politiek statement (hoe klein dan ook)?
Waarschijnlijk valt het de meeste mensen niet op als ik een zondag wel, of niet naar de kerk ga. En op mijn facebook zijn de meeste van mijn vrienden Nederlands. Maar toch denk ik dat het niet onbelangrijk is na te denken over mijn eigen positie in verschillende situaties. Cultuurverschillen maken dat niet altijd gemakkelijk, maar het verliezen van (politieke) neutraliteit kan vervelende effecten hebben op onze activiteiten.
Overigens, over onze activiteiten gesproken: ondanks de spanningen die oplopen in de hoofdstad, zijn ‘onze’ jongeren (waarover ik eerder al heb geschreven) nog steeds de rust zelve. Ik ben er trots op dat we daar met ZOA een bijdrage aan hebben kunnen leveren (en hoop en bid van harte dat deze jongeren hun hoofd koel kunnen houden tijdens de komende maanden)
Groetjes,
Sanne
Ps. afgelopen vrijdag ben ik nog even op bezoek geweest bij het centrum waar we associaties willen helpen bij de productie van kwalitatief hoogwaardig zaaigoed. Een tijdje geleden beschreef ik hoe boeren kleine dammetjes bouwden in het primaire kanaal waardoor irrigatiewater niet bij het centrum aan kon komen. Ondertussen zijn er verschillende bijeenkomsten tussen gebruikers georganiseerd en tot onze grote blijdschap hebben we kunnen constateren dat wij nu ook voldoende water hebben op de toegewezen dagen. Kortom: de bananenbomen en zoete aardappelen staan er mooi bij, en we hebben hoge verwachtingen van de oogst tijdens het komende droge seizoen.
Ik weet dat een deel van mijn lezers de laatste weken Burundi gegoogled heeft na aanleiding van berichtjes op de NOS en BBC. De presidentsverkiezingen komen eraan en vooral in de hoofdstad is het onrustig. Zo onrustig dat ik deze blog opstuur vanuit het altijd prachtige Friesland. De blog had ik een paar weken geleden al geschreven, maar ik wil hem alsnog graag met jullie delen. Tekeningen heb ik dit keer niet gemaakt, daarvoor waren de laatste weken te hectisch. Echter, de tekeningen die ik al gemaakt had heb ik mee naar Nederland genomen. Ergens in mijn achterhoofd speelt het idee om ze te verkopen en de opbrengst ten goede te laten komen aan Burundi, maar erg concreet is dat idee nog niet dus ideeen zijn van harte welkom.
Maar zoals ik al schreef, de blog was klaar en het dilemma dat ik alsnog graag met jullie wilde delen werd steeds belangrijker en relevanter naarmate de verkiezingen naderden: neutraliteit.
De neutraliteit die ZOA probeert na te streven is namelijk niet gemakkelijk. Neutraliteit klinkt idealistisch: dat je als organisatie mensen wilt helpen ongeacht ras, geslacht, etniciteit, religie, politieke partij, seksuele voorkeur, of… etc. Maar voorbeelden laten zien dat neutraliteit veel gecompliceerder is dan simpelweg ‘aardig zijn voor iedereen’. Een paar weken geleden zond het Rode Kruis in Burundi een radioboodschap uit waarin ze om vrije toegang tot mensen in nood vroegen. Blijkbaar is het dus geen vanzelfsprekendheid dat een neutrale ngo iedereen kan helpen, of toegang krijgt tot iedereen die dat nodig heeft. Bovendien, ook in het verleden werd neutraliteit soms juist ‘gebruikt’ door ‘de slechterikken’. Er zijn verhalen over vluchtelingenkampen waar juist oorlogsmisdadigers voorzien werden van eten, drinken en bescherming.
Toch wil ik niet te lang stil staan bij dergelijke zwaktes van neutraliteit. Want ik geloof namelijk dat er ook hele grote voordelen verbonden zijn aan neutraliteit. Of in ieder geval, het streven naar neutraliteit. Ik wil het in deze blog daarom liever persoonlijk houden en uitleggen hoe de neutraliteit die ZOA nastreeft soms ook invloed heeft op keuzes die ik persoonlijk maak. Natuurlijk ben ik zo’n ‘rare bleekneus’ die sowieso rare gewoontes heeft en niet weet wat er precies leeft onder de bevolking. Maar als de enige blanke die daadwerkelijk woont in het programmagebied van ZOA, ligt mijn gedrag soms toch onder een vergrootglas.
Af en toe loop ik (vergezeld door een collega) bijvoorbeeld een rondje door de heuvels rondom mijn woonplaats. Vaak hoor ik dan later van een andere collega dat deze dorpelingen het zo leuk en bijzonder vonden dat ik zomaar (te voet) een bezoekje aan hun dorp kwam brengen. Of, als ik naar een kerk ga, krijg ik later tijdens de week altijd reacties van mensen die toevallig ook bij diezelfde kerkdienst waren.
Meestal heel positief, maar niet alles is wat het lijkt. Omdat ik de liederen in de Burundese Katholieke kerk mooier vind dat de Protestantse liederen (en ik de preek in het Kirundi toch maar gedeeltelijk kan verstaan) ga ik met enige regelmaat naar de Katholieke kerk. Echter, met name de Katholieke kerk is niet zomaar een kerk. Het is een politieke instituut (de Heilige Stoel heeft zelfs een observatiestatus in de VN veiligheidsraad), en laat niet na een standpunt in te nemen ten opzichte van nationale politiek. In hoeverre wil ik mijzelf daaraan verbinden? Of, als ik besluit om niet meer naar binnen te gaan tijdens een Katholieke kerkdienst, in hoeverre zien andere kerkgangers dat dan als een statement dat ingaat tegen mijn neutraliteit?
Of (een voorbeeld dat de meesten van jullie misschien meer aanspreekt) facebook. In Burundi is het moeilijk om nieuws te krijgen, er zijn steeds minder radiostations die nieuws (kunnen) uitzenden en een manier om toch een beetje op de hoogte te blijven is het volgen van status-updates (op facebook) van markante personen. Meestal kan je je abonneren op status-updates zonder dat je die persoon hoeft te liken, maar een enkele keer kan dat niet. De vraag is dan, als ik zo’n persoon like, wat zouden andere mensen daar dan van vinden? Kom ik dan nog over als een neutrale ngo-medewerker? Of nog basaler: sinds kort is facebook geblokkeerd door de overheid van Burundi. Er bestaan apps om die blokade te ontwijken. Kan het downloaden van zo’n app niet ook al worden geinterpreteerd als een politiek statement (hoe klein dan ook)?
Waarschijnlijk valt het de meeste mensen niet op als ik een zondag wel, of niet naar de kerk ga. En op mijn facebook zijn de meeste van mijn vrienden Nederlands. Maar toch denk ik dat het niet onbelangrijk is na te denken over mijn eigen positie in verschillende situaties. Cultuurverschillen maken dat niet altijd gemakkelijk, maar het verliezen van (politieke) neutraliteit kan vervelende effecten hebben op onze activiteiten.
Overigens, over onze activiteiten gesproken: ondanks de spanningen die oplopen in de hoofdstad, zijn ‘onze’ jongeren (waarover ik eerder al heb geschreven) nog steeds de rust zelve. Ik ben er trots op dat we daar met ZOA een bijdrage aan hebben kunnen leveren (en hoop en bid van harte dat deze jongeren hun hoofd koel kunnen houden tijdens de komende maanden)
Groetjes,
Sanne
Ps. afgelopen vrijdag ben ik nog even op bezoek geweest bij het centrum waar we associaties willen helpen bij de productie van kwalitatief hoogwaardig zaaigoed. Een tijdje geleden beschreef ik hoe boeren kleine dammetjes bouwden in het primaire kanaal waardoor irrigatiewater niet bij het centrum aan kon komen. Ondertussen zijn er verschillende bijeenkomsten tussen gebruikers georganiseerd en tot onze grote blijdschap hebben we kunnen constateren dat wij nu ook voldoende water hebben op de toegewezen dagen. Kortom: de bananenbomen en zoete aardappelen staan er mooi bij, en we hebben hoge verwachtingen van de oogst tijdens het komende droge seizoen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
