Ode aan de doperwt
Door: deboersanne
Blijf op de hoogte en volg Sanne
17 December 2010 | Rwanda, Kanyanza
Hoi allemaal !
Hoe gaat het bij jullie ? Zijn jullie tenen er nog niet afgevroren ? Leeft het kabinet nog ? Is de Euro nog niet gevallen ? Hier in Afrika merk ik daar allemaal niet zo heel veel van, afgelopen weekend kreeg ik een Nederlandse krant van eind November in handen… Aiaiai wat hebben jullie een hoop crisis. Een gelukje, als ik me goed herinner, is dat de NS in de zomer al een keertje geoefend heeft met de winterdienstregeling, heeft dat effect gehad? Overigens denk ik dat de crisis in Europa weinig effect zal hebben op de meeste mensen in deze regio, veel slechter kan het toch niet worden.
Maar nu weer over vrolijke dingen. Vandaag heb ik mij voorgenomen een ode aan de doperwt te schrijven. Een van de Christenen waar de pastoor deze week op visite was had doperwten verbouwd en gaf een deel daarvan aan de pastoor. Het gevolg was dat wij ze vervolgens op ons bordje kregen. Nou zullen jullie denken “ach wat een saai verhaal…” maar serieus, het voelde als een vervroegd kerstdiner. Ik zal jullie uileggen waarom:
1. Doperwten heten hier amashyaza, dat klinkt toch al een stuk exotischer en culinairder.
2. Ze worden hier bijna nooit geserveerd omdat de streek hier niet echt geschikt is om veel doperwten te verbouwen. Ze zijn hierdoor een delicatesse en duur.
3. Doperwten worden hier niet verstopt in een potje doorgekookte wortelen, ze zijn vers. En dat betekent dat ze er veel groter en mooier uitzien dan de Nederlandse versie. Hetzelfde verhaal geldt voor de smaak.
4. Als laatste moet genoemd worden dat doperwten een welkome afwisseling zijn op de gebruikelijke maaltijd van aardappels, spaghetti, bonen, rijst, kool met wortelprut, bananensoep en een soort ondefinieerbare maar wel lekkere saus. Nu moeten jullie dit niet negatief opvatten want het eten smaakt echt goed en in Nederland ga ik de bananen echt wel missen, maar als je niet te afwisselend eet is een nieuwe groentesoort echt heel bijzonder.
Het bovenstaande verhaal zou ik ook kunnen schrijven over bijvoorbeeld de zalige briochettes, schapenvlees op een stokje, kruiden erover en op een rooster boven het vuur. Eigenlijk is het net barbecueën, maar dan toch net even een klein beetje anders. Het is echter verstandig niet te lang na te denken over de hygiënische omstandigheden waarop het schaap aan zijn einde is gekomen. Dat zag ik deze week toevallig ook een keer… Achter een schuurtje bungelend aan zijn achterpoten. Gelukkig hebben dieren hier geen naam. Een andere delicatesse die ik heb gevonden is karnemelk. Normaal gesproken drink ik hier ‘s ochtends warme melk, tot ik laatst bij iemand anders was die mij karnemelk voorschotelde. Natuurlijk ken ik dat wel, maar ook in dit geval geldt het dat het vers geklopt, net uit de koe toch lekkerder is dan uit zon pak van Campina. Misschien dat ik later wel naar Rwanda ga verhuizen, als ik een beetje spaar in Nederland kan ik zo een enorm huis kopen met waterleiding, personeel (dat mijn bananensoep kan koken), koeien en elektriciteit. Rest alleen het probleem dat Rwandese mannen hun vrouwen slaan, ik nooit meer zal mogen fluiten (volgens de Rwandesen krijgen vrouwen daar een baard van, en het wordt als zeer choquerend gezien als een vrouw fluit) en dat ik Kinyarwanda moet leren. Ik begrijp best wel wat in Kinyarwanda alleen verstaanbaar spreken is echt een soort van onmogelijk. Ik hou het liever bij “sinumvai kinyarwanda” in combinatie met gebarentaal (wat ik ondertussen wel vloeiend beheers).
Mijn sinterklaas heeft ook nog een leuk bijeffect gehad: ik had dropjes gekregen van een iemand die ook in Rwanda was. De meeste mensen zullen weten dat buitenlanders meestal niet zo gek zijn op drop. Ook hier was dat het geval aan alle gezichten te zien van de mensen die ik heb laten proeven. Ik heb echter de eerste twee uitzonderingen gevonden: een pastoor, genaamd Bernard, alias “le quatrieme”, en Prudencienne, het meisje dat de was hier voor iedereen doet (Met de hand, anders had ik zelf ook de tijd wel gehad). Vooral de pastoor begint een soort verslaving op te bouwen, hij woont ruim een uur hier vandaan met de brommer, maar als hij naar de stad gaat komt hij special hier langs omrijden om dropjes te vragen… Helaas voor hem heb ik deze week het laatste dropje zelf opgegeten.
Om in kerststemming te komen heb ik deze week een kerststalletje geknutseld voor onder mijn kerstboom. Ik weet dat de Rwandesen hier al best veel kerstliedjes zingen, maar meestal kan ik dat er zelf niet uit opmaken. Mijn kerstgevoel ontbreekt dan ook nog volledig. Er zijn tot nu toe drie liedjes die ik samen met Rwandesen kan zingen:
Vader Jakob: Dat leerden de kinderen op school toen ze nog in het Frans les kregen
Happy birthday: hiervan heb ik de Rwandese tekst geleerd
Eer zij God in deze dagen: Dit kan ik dan in het Nederlands zingen terwijl de Rwandesen de kinyarwandese tekst gebruiken. Bij het Gloria komen we dan weer met dezelfde tekst.
Voor de geïnteresseerden in de kinyarwandese tekst van happy birthday:
Giru umunsi mwiza
Ibuku itariki wavutseho
Giru umunsi mwiza
Isabukuru nziza
Deze week leek het mij ook leuk een soort souvenir te zoeken voor als ik over vier weken weer naar Nederland kom. In het kader van mijn stage met vrouwengroepen leek een jurk mij wel een goed idee. Op maat gemaakt met een naaimachine met voetaandrijving kost ongeveer 3 euro normaal gesproken. Ik ben wel een klein beetje afgezet, ik heb 3,60 euro betaald, maar ik geloof niet dat ik me daar druk over kan maken. Het was overigens nog wel een toer de kleermaakster over te halen de jurk te maken want het was een model voor getrouwde vrouwen en ik ben niet getrouwd. Onder de voorwaarde dat ik de jurk hier in de regio niet aan zal trekken ging ze overstag. Gister heb ik het resultaat opgehaald, ik kan de foto’s niet sturen, maar ik vind hem zelf erg mooi geworden.
Heel veel groetjes,
Sanne
Ps. Het regenseizoen was laat dit jaar, maar deze week lijkt het toch echt te zijn begonnen. Rond de middag beginnen de wolken zich samen te pakken en dan worden de mensen hier blij want dat betekent dat de gewassen eindelijk een beetje gaan groeien, de afgelopen periode was eigenlijk te droog voor de tijd van het jaar.
Hoe gaat het bij jullie ? Zijn jullie tenen er nog niet afgevroren ? Leeft het kabinet nog ? Is de Euro nog niet gevallen ? Hier in Afrika merk ik daar allemaal niet zo heel veel van, afgelopen weekend kreeg ik een Nederlandse krant van eind November in handen… Aiaiai wat hebben jullie een hoop crisis. Een gelukje, als ik me goed herinner, is dat de NS in de zomer al een keertje geoefend heeft met de winterdienstregeling, heeft dat effect gehad? Overigens denk ik dat de crisis in Europa weinig effect zal hebben op de meeste mensen in deze regio, veel slechter kan het toch niet worden.
Maar nu weer over vrolijke dingen. Vandaag heb ik mij voorgenomen een ode aan de doperwt te schrijven. Een van de Christenen waar de pastoor deze week op visite was had doperwten verbouwd en gaf een deel daarvan aan de pastoor. Het gevolg was dat wij ze vervolgens op ons bordje kregen. Nou zullen jullie denken “ach wat een saai verhaal…” maar serieus, het voelde als een vervroegd kerstdiner. Ik zal jullie uileggen waarom:
1. Doperwten heten hier amashyaza, dat klinkt toch al een stuk exotischer en culinairder.
2. Ze worden hier bijna nooit geserveerd omdat de streek hier niet echt geschikt is om veel doperwten te verbouwen. Ze zijn hierdoor een delicatesse en duur.
3. Doperwten worden hier niet verstopt in een potje doorgekookte wortelen, ze zijn vers. En dat betekent dat ze er veel groter en mooier uitzien dan de Nederlandse versie. Hetzelfde verhaal geldt voor de smaak.
4. Als laatste moet genoemd worden dat doperwten een welkome afwisseling zijn op de gebruikelijke maaltijd van aardappels, spaghetti, bonen, rijst, kool met wortelprut, bananensoep en een soort ondefinieerbare maar wel lekkere saus. Nu moeten jullie dit niet negatief opvatten want het eten smaakt echt goed en in Nederland ga ik de bananen echt wel missen, maar als je niet te afwisselend eet is een nieuwe groentesoort echt heel bijzonder.
Het bovenstaande verhaal zou ik ook kunnen schrijven over bijvoorbeeld de zalige briochettes, schapenvlees op een stokje, kruiden erover en op een rooster boven het vuur. Eigenlijk is het net barbecueën, maar dan toch net even een klein beetje anders. Het is echter verstandig niet te lang na te denken over de hygiënische omstandigheden waarop het schaap aan zijn einde is gekomen. Dat zag ik deze week toevallig ook een keer… Achter een schuurtje bungelend aan zijn achterpoten. Gelukkig hebben dieren hier geen naam. Een andere delicatesse die ik heb gevonden is karnemelk. Normaal gesproken drink ik hier ‘s ochtends warme melk, tot ik laatst bij iemand anders was die mij karnemelk voorschotelde. Natuurlijk ken ik dat wel, maar ook in dit geval geldt het dat het vers geklopt, net uit de koe toch lekkerder is dan uit zon pak van Campina. Misschien dat ik later wel naar Rwanda ga verhuizen, als ik een beetje spaar in Nederland kan ik zo een enorm huis kopen met waterleiding, personeel (dat mijn bananensoep kan koken), koeien en elektriciteit. Rest alleen het probleem dat Rwandese mannen hun vrouwen slaan, ik nooit meer zal mogen fluiten (volgens de Rwandesen krijgen vrouwen daar een baard van, en het wordt als zeer choquerend gezien als een vrouw fluit) en dat ik Kinyarwanda moet leren. Ik begrijp best wel wat in Kinyarwanda alleen verstaanbaar spreken is echt een soort van onmogelijk. Ik hou het liever bij “sinumvai kinyarwanda” in combinatie met gebarentaal (wat ik ondertussen wel vloeiend beheers).
Mijn sinterklaas heeft ook nog een leuk bijeffect gehad: ik had dropjes gekregen van een iemand die ook in Rwanda was. De meeste mensen zullen weten dat buitenlanders meestal niet zo gek zijn op drop. Ook hier was dat het geval aan alle gezichten te zien van de mensen die ik heb laten proeven. Ik heb echter de eerste twee uitzonderingen gevonden: een pastoor, genaamd Bernard, alias “le quatrieme”, en Prudencienne, het meisje dat de was hier voor iedereen doet (Met de hand, anders had ik zelf ook de tijd wel gehad). Vooral de pastoor begint een soort verslaving op te bouwen, hij woont ruim een uur hier vandaan met de brommer, maar als hij naar de stad gaat komt hij special hier langs omrijden om dropjes te vragen… Helaas voor hem heb ik deze week het laatste dropje zelf opgegeten.
Om in kerststemming te komen heb ik deze week een kerststalletje geknutseld voor onder mijn kerstboom. Ik weet dat de Rwandesen hier al best veel kerstliedjes zingen, maar meestal kan ik dat er zelf niet uit opmaken. Mijn kerstgevoel ontbreekt dan ook nog volledig. Er zijn tot nu toe drie liedjes die ik samen met Rwandesen kan zingen:
Vader Jakob: Dat leerden de kinderen op school toen ze nog in het Frans les kregen
Happy birthday: hiervan heb ik de Rwandese tekst geleerd
Eer zij God in deze dagen: Dit kan ik dan in het Nederlands zingen terwijl de Rwandesen de kinyarwandese tekst gebruiken. Bij het Gloria komen we dan weer met dezelfde tekst.
Voor de geïnteresseerden in de kinyarwandese tekst van happy birthday:
Giru umunsi mwiza
Ibuku itariki wavutseho
Giru umunsi mwiza
Isabukuru nziza
Deze week leek het mij ook leuk een soort souvenir te zoeken voor als ik over vier weken weer naar Nederland kom. In het kader van mijn stage met vrouwengroepen leek een jurk mij wel een goed idee. Op maat gemaakt met een naaimachine met voetaandrijving kost ongeveer 3 euro normaal gesproken. Ik ben wel een klein beetje afgezet, ik heb 3,60 euro betaald, maar ik geloof niet dat ik me daar druk over kan maken. Het was overigens nog wel een toer de kleermaakster over te halen de jurk te maken want het was een model voor getrouwde vrouwen en ik ben niet getrouwd. Onder de voorwaarde dat ik de jurk hier in de regio niet aan zal trekken ging ze overstag. Gister heb ik het resultaat opgehaald, ik kan de foto’s niet sturen, maar ik vind hem zelf erg mooi geworden.
Heel veel groetjes,
Sanne
Ps. Het regenseizoen was laat dit jaar, maar deze week lijkt het toch echt te zijn begonnen. Rond de middag beginnen de wolken zich samen te pakken en dan worden de mensen hier blij want dat betekent dat de gewassen eindelijk een beetje gaan groeien, de afgelopen periode was eigenlijk te droog voor de tijd van het jaar.
-
17 December 2010 - 13:26
Nicolien:
Ohwjee, je komt alweer bijna terug:) Leuk!
Wat is dit nou trouwens; na een opleiding IO wil jij naar Rawanda om daar in een mooi huis met bediendes te gaan wonen!!?? Tsss ..... ;)
xnic -
18 December 2010 - 09:06
Guest:
veel plezier
0 -
18 December 2010 - 18:30
OmaBoijl:
Hier reacatie op jou ver haal'Doe dat maar niet? ga hier in Nederland lekker saxefoon spelen ?Het is hier goed winter.Heb de kerst boom al opgetuigd Heb je mijn kaartjes in middels binnen gekregen?Moest ook nog wat dorps kranten rond brengenmaar het fiets pad is wat glibberig En vallen met fiets doe ik liever niet dus hij blijft even liggen.
groet Oma BOIJl -
19 December 2010 - 11:55
Jan-Yme:
Heee sanne, Ik heb nu je verhaal pas gelezen want ik heb het zelf een klein beetje druk gehad enzo. Maar wat een gaaf verhaal, het enige wat ik niet begrijp is wat ik precies op de foto zie? is dat jullie dorpje van af de buitenkant? of wat is het? kortom lekker karnemelk drinken en dan zien we je over een maandje wel weer met onze vieze doperwten ranzige karnemelk en hygiënisch geslacht vee. -
20 December 2010 - 12:38
Marieke:
Hoi Sanne,
Het kabinet is nog niet gevallen (femke halsema stopt er wel mee), er is niet normaal sneeuw gevallen hier van het weekend. Het lijkt wel oostenrijk! Het OV is enigszins ontregeld, maar het valt mee. Het is hier ook erg koud. -8 vanochtend.
Fijn dat je binnenkort weer terugbent. Veel foto's gemaakt? Ik ben heel benieuwd.
Liefs! -
20 December 2010 - 18:45
Vader:
hoi Sanne we hebben vandaag weer lekker kunnen schaatsen ik hoop dat er nog wat ijs over is als je weer terug bent groetjes Pa -
22 December 2010 - 13:05
Fam De Boer (Bant):
Hee Sanne.
Fijn om te horen dat het goed met je gaat! Je het mooie verhalen geschreven.
We wensen jou daar fijne kerstdagen, en gezond 2011.
Nog veel succes en plezier de laatste weekejes daar!
Groetjes,
Kor Adelina,
Rowenna, Jarno, Melissa, Jorik en Mick. -
23 December 2010 - 19:41
Oma Boijl:
hoi sanne
sanne ik wensje goede kerstdagen
eneengezond 2011
tot ziens groet oma boijl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
