afscheid

Hoihoi,

Donderdag tijdens de lunch werd mij gevraagd, ben jij rond een uur of zes in de buurt? Ja, antwoordde ik, want waar zou ik anders moeten zijn. Erg fijn vonden de pastoors want dat zou betekenen dat we als afscheid nog een keer wat kunnen drinken. Toen ik 's middags in de keuken kwam om daar alvast afscheid te nemen ontdekte ik dat ze wel heel veel aan het koken waren, een hele bananenstronk (of hoe je dat ook noemt), stapels aardappels en er lag toch ook wel heel veel vlees (ze hadden speciaal een geit geslacht). Ondanks dat mijn ikinyarwanda niet altijd even sterk is toch maar even vragen. De kok wist mij duidelijk te maken dat het niet 'even wat drinken met de pastoors' zou zijn. Ze hadden nogal wat mensen uitgenodigd om afscheid te nemen. Er zouden ongeveer 18 mensen komen! Echt een verrassingsafscheidsfeestje dus. Ik heb genoten. Naast de pastoors, de nonnen en nog wat mensen mocht ook al het personeel komen. Iets dat niet heel gebruikelijk is, maar ze vonden dat wel heel belangrijk omdat ik zoveel met het personeel was omgegaan. En ik vond het helemaal geweldig en vooral heel lief dat iedereen dat zomaar had geregeld. De vrijdagochtend ben ik al vroeg vertrokken. Een van de nonnen heeft mij vergezeld totaan Gitarama en daarna ben ik samen met twee pastoors verder gereist om de vulkanen en Gisenyi te gaan bekijken. We hebben heerlijk vis gegeten, de grensovergang met Congo gezien, twee keer een lekke band gehad, aangehouden door de politie (maar ik laat jullie toch maar gaan want ik ben vroeger misdienaar geweest... terwijl hij ons eigenlijk een bon wilde geven...). Zaterdag mijn allerlaatste franken nog omgewisseld met een armband en oorbellen (tsja ik had ter ere van mijn afscheid geld gekregen van iemand en dat moest natuurlijk wel een cadeautje worden...) Daarna zonder noemenswaardige problemen het vliegtuig genomen naar Brussel, en daarna met de trein naar Wolvega.

Zondagmiddag kwam ik ongeveer aan in Scherpenzeel. Mijn eerste indrukken van Nederland? Voor mijn gevoel is het rond een uur of 3 's middags nog steeds nacht, het is echt de hele dag zo donker. Bovendien is het koud (hoewel ik weet dat het deze winter wel kouder is geweest), en praat iedereen Nederlands.

Gelukkig zijn er ook voordelen, ik vind het vooral heel fijn om weer saxofoon te kunnen spelen en een warme douche te kunnen nemen. Ook was het erg leuk om mijn familie weer te zien.

Nu ben ik begonnen met mijn verslag. Lastig zeg, ik schrijf in het Engels, maar drie maanden Frans praten heeft mijn Engels toch wel de das omgedaan, ik kom echt niet vooruit. Helaas ben ik in het Frans een nog grotere analfabeet en moet ik voor elk woord het woordenboek gebruiken om te kijken of ik geen accenten heb vergeten.

MAar waarvoor ik eigenlijk nog een keer een blog wilde schrijven: Heel erg bedankt voor jullie berichtjes, ik vond het heel leuk om af en toe wat uit Nederland te horen. Hopelijk tot snel!

Groetjes,
Sanne