Kerstfeest 2010

Hoi allemaal,
Hoe gaat het in het koude Nederland? Een witte kerst zat er hier niet in, maar het was toch wel bijzonder om een keer een kerst mee te maken in de volle zon. Op vrijdagavond was er kerstnachtdienst. Omdat de meeste mensen hier niet graag in het donker lopen begon die dus om 18 uur. Een beetje vroeg misschien, maar omdat het toch al best wel schemerig was leek de kerk best wel donker. ‘s Middags hadden de kinderen een kerststal gemaakt en daar zaten ook knipperlichtjes in. Hoewel die in Nederland een beetje kitscherig zijn maakte het hier de boel wel extra gezellig. Misschien kwam het omdat ik nog helemaal niet in kerststemming was gekomen, maar toen er ook nog een tweede kerstliedje werd ingezet dat ik kende kon mijn kerstavond niet meer stuk.

Eerste kerstdag was stiekem wel een klein beetje saai, ik ben samen met de nonnen naar de mis geweest. Maar de middag waren alle pastors weg om diensten te houden in andere kerken dus heb ik maar lekker niks gedaan. De avond hadden we een feestje met de nonnen en pastors. We hadden lootjes getrokken… eigenlijk was het gewoon zoals wij met sinterklaas doen, maar wel heel gezellig. Bovendien gingen we samen geit eten. ‘s Ochtends was er een geit geslacht en die werd nu opgediend. Eigenlijk is het tegen de traditie dat vrouwen geiten eten want daar krijgen ze een sik van schijnt, maar ik heb maar een uitzondering gemaakt voor mezelf… We zouden in Nederland vaker geit moeten eten, echt superlekker.

De tweede kerstdag doen ze hier niet aan, ze hadden wel een ander feestje ‘saint famille’. De man moet dan de vrouw een cadeautje geven en op die dag worden ook alle huwelijksjubilea van het jaar gevierd in de katholieke kerk hier. Erg leuk om te zien hoe iedereen alweer in de mooiste traditionele kleren naar de kerk kwam. De eerste weken vond ik zulke kleren een beetje raar, maar als ik nu mensen in die kleren zie lopen kom ik meteen in feeststemming.

Verder ben ik begonnen met het worden van een echte toerist in de laatste paar weken die me resten. Vorige week ben ik naar het Kivumeer geweest samen met Gerda en haar ouders (Een Nederlands meisje dat in Kigali woont). Wel bijzonder hoor, de omgeving was alweer zo anders dan in Ndiza. Het leek wel alsof er iets meer ruimte was en alle landjes waarop gecultiveerd werd een beetje minder dicht op elkaar lagen. Het meer meet ongeveer 200 km van de noordpunt tot het zuidelijkste puntje. Op het diepst is het ongeveer 600 meter. In het meer zijn echt superveel eilanden van vulkanisch gesteente, hoeveel ben ik vergeten, ik geloof rond de honderd. Er worden echter maar vier bewoond. Er is bijvoorbeeld een eiland waar een familie woont met een stuk of wat koeien. We zijn met een bootje over het meer gevaren naar een piepklein eiland waar ze een strandtent hadden neergezet voor de blanken… hier kon je rustig zonnen zonder dat de Rwandesen je raar aan zouden gaan kijken. We hebben dat uiteindelijk niet gedaan, maar een foto had niet misstaan in een reisgids. Verder hebben we een beetje rondgelopen in de stad, hebben we een kerk bekeken en langs het meer gewandeld. Erg relaxed en supermooi in ieder geval. Morgen vertrek ik voor twee dagen naar Butare en Nyanza, hier bevinden zich het nationaal museum en het voormalig paleis van de koning.

Veel wilde dieren heb ik hier nog niet gevonden, de wildste variatie is misschien wel de vlinder die ik gister in mijn badkamer vond. Hij kwam binnen net voordat ik naar bed wilde gaan en toen besloot hij te landen in de douchebak. Omdat het net heel hard geregend had was die vlinder dus doorweekt en kon hij niet meer vliegen. Maar met alleen maar een beetje fladderen kwam hij niet uit de douchebak dus bleef het vooral bij heel veel herrie maken. Nou zullen jullie denken… een vlinder die herrie maakt? Ja, wel als het een vlinder is met een spanwijdte van een centimeter of twintig lukt dat wel. Omdat je met dat formaat ook meteen heel gedetailleerd alle pootjes en dingetjes ziet zitten had ik niet veel zin om hem op te pakken. Met als resultaat dat ik ‘s nachts nog een paar keer wakker ben geworden, maar ik denk dat hij halverwege de nacht toch weer opgedroogd was, want toen ik me vanochtend ging wassen was hij weg. Gelukkig is er nog een kans wilde dieren te zien, met een beetje geluk ga ik volgende week naar een wildpark… de gorilla’s zitten er niet in omdat dat echt super duur is, maar met een beetje geluk zitten er toch nog leeuwen, zebra’s en apen in.

Vandaag heb ik mijn eerste afscheid genomen. Mijn tolk komt uit het oosten van het land en gaat met oud en nieuw terug naar haar ouders, daarna begint het collegejaar weer en heeft ze andere dingen te doen. Hoewel ik hier nog twee en een halve week heb, realiseerde ik me wel dat het al bijna voorbij is, nog even en ik zit weer in het vliegtuig. Vorige week had ik een afspraak in de stad bij een corporative, omdat ik de dag erna naar het Kivumeer zou doorreizen, bleef ik in een hotel slapen. Het was per ongeluk iets luxer dan gepland omdat het hotel waar ik eerst heen zou al vol zat. Ik had toen opeens een tv, een supermooie badkamer (hoewel net die dag het water niet kwam en er dus geen warme douche in zat) en een nette kamer. Toen besefte ik dat al die luxe er eigenlijk helemaal niet toe doet. Ik zit veel liever in een rokerige keuken te kaarten met het personeel of mijn kleren met de hand te wassen dan dat ik in mijn eentje CNN kan kijken en zie dat er in Europa problemen zijn met het vliegverkeer (hoewel ik hoop dat met een week of 2 dat wel over is…). Die gedachte is toch wel een bijzonder resultaat van ruim twee maanden geen warme douche en bij vlagen geen stromend water. Ik ga hem zeker een tijdje proberen vast te houden. Langzaamaan begin ik ook wel zin te krijgen weer richting huis te gaan, gewoon lekker mezelf te kunnen zijn zonder dat ik na hoef te denken over hoe ik dingen uit kan leggen zodat de mensen hier het ook begrijpen. Maar ik merk ook wel dat nu ik de taal een klein beetje begin te begrijpen ik me al een stuk meer op mijn gemak voel. Vaak krijg ik de strekking van een gesprek deels wel mee en daardoor is het toch wel gemakkelijker om relaxed achterover te kunnen leunen en veel situaties worden toch wel duidelijker. Ook is het erg fijn dat ik tegenwoordig de cijfers ken in het Rwandees, dan hoor je opens pas hoe vaak Rwandesen eigenlijk onderhandelen.

Een heel goed uiteinde en hopelijk tot ziens in 2011

Heel veel groetjes,

Sanne

Ps. JanYme, inderdaad, ik begin een soort van gevoel voor de taal te ontwikkelen en ik kan zelfs eenvoudige gesprekjes voeren. Als mijn gesprekspartner dan ook nog een paar woordjes Frans of Engels kan, kan ik me echt met gemak een hele middag vermaken. Ik ben er zelfs in geslaagd uit te leggen aan iemand die alleen maar kinyarwanda spreekt hoe sinterklaas werkt (ik heb het gecontroleerd via de pastor).